Gemengde gevoelens in Hiroshima

Bij Hiroshima denken de meeste mensen aan 1 ding. De atoombom van 8 augustus 1945 8:15. Ik ook, dus ging ik naar de a-bomb dome. Dit gebouw stond vlak bij de ontploffing van de bom en is waarschijnlijk juist daarom relatief heel gebleven. Het gebouw is spookachtig, het is op doe tijd blijven hangen. Wat me verbaasd is hoeveel mensen met het gebouw op de foto gaan en er selfies mee maken. Ik weiger dit te doen.
Dit gebouw is het enige wat nog duidelijk maakt hoe verwoestend de bom was. Hiroshima is verder een levendige stad waar nu meer dan een miljoen mensen wonen.
Ik bezoek het museum. Her is erg heftig om te zien wat mensen hebben gedoneerd van de slachtoffers. Het heftigst vind ik een fietsje van een 3 jarig jongetje. Hij reed op dat fietsje toen de bom ontplofte. Ook de foto's van schaduwen zijn heftig.
Ik loop nog even door het vredespark en luid de bel.

Vlak bij Hiroshima ligt een eiland met daar een bekend plaatje. Een poort midden in het watergroen. Miyamiji staat veel afgebeeld op sites over Japan. Echter als ik er ben is het eb, dus de poort staat droog. Daardoor kun je wel heel dichtbij komen!
Op het eiland zijn ook een heleboel tamme herten diebje letterlijk achtervolgen als je eten hebt. Heel schattig.
Het eiland is ook mooi dus ik loop er even rond. Er staan tal etenskraampjes met de specialiteit van het eiland: gegrilde oesters. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Zoals verwacht zijn ze heerlijk.

Terug in Hiroshima ga ik langs het kasteel. Het is mooi, maar door de bom is het een replica dus ga ik niet naar binnen. Om het kasteel heen is een park waar een badass boom staat die de atoombom heeft overleefd.

En dat was mijn dag in Hiroshima!

X Jade