Verliezen en vinden
Door: Jade
Blijf op de hoogte en volg Jade
02 Juli 2017 | Japan, Kanazawa-shi
2 juli
Het eerste wat ik merk als ik wakker word, en is dat een futon toch best wel hard ligt. Het tweede is dat het veel te vroeg moet zijn. En ja hoor, het is half 7. Veel te vroeg dus, want als ik nu op sta, ben ik vanavond weer helemaal kapot. Dus probeer ik te blijven liggen tot een uur of 8. Maar tevergeefs, ik sta om 7 uur op. Eenmaal in de gemeenschappelijke ruimte vind ik drie jappaners die vragen of ik een foto van ze wil maken in de traditionele setting. Note, ik ben nog in pyjama.
Aangekleed besluit ik het stadje een beetje te verkennen, voordat het kasteel open is. Hierbij vind ik een middeleeuws stukje van de stad, met daarbij een tempel waar men de kikker goden vereerd. Ja, kikker goden. Ik heb zelf ook even gebeden aan de kikker goden dat ik een voorspoedig reis in Japan mag hebben. Bidden bij een tempel in Japan gaat er iets anders aan toe dan wij gewend zijn on de kerk: Je gooit 5 yen in een bak, rammelt aan een enorm touw, waardoor een bel klinkt, klapt 2 keer, buigt en denkt tegelijkertijd je gebed.
Rondom de tempel bevinden zich wat kleine en smalle winkeltjes, die helaas nog niet open zijn.
Onderweg naar het bijna geopende kasteel, stopt een auto naast me. Een oude man vraagt mij iets, waarop ik antwoord dat ik Nederlands ben en mijn japans erg slecht is. De man is geïnteresseerd in het feit dat ik Nederlands ben en wil meer weten. Hij stelt voor te praten terwijl hij me naar het kasteel brengt. Ondanks mijn slechte Japans, kom ik erachter dat de man zelf door Europa heeft gereisd, door Duitsland, Nederland en Engeland. Hij vraagt me over mijn reis. Het is blijkbaar lang geleden dat hij in nederland is geweest. De man zegt gedag, noemt me een mooie, maar grote vrouw, met een grote neus, dit zijn ze niet gewend in japan, en vervolgt zijn weg terwijl ik naar het kasteel ga.
Het kasteel is een van de oudste japanse kastelen dat nog staat. De legende is dat een godin elk jaar om 500kg rijst vroeg, in de ruil voor bescherming, en dat het kasteel er daarom nog staat. Je mag ook hier niet met schoenen naar binnen. Het is een prachtig zwart kasteel, midden in het water. Het kasteel lijkt van buiten 5 verdiepingen te hebben, maar heeft er in werkelijkheid 6. Dit kasteel heeft de meest steile trap die ik oot heb mogen beklimmen. De treden liggen maarliefst 40cm uitelkaar en ik moet even bijkomen als ik boven ben, hier heb je een prachtig uitzicht over de tuinen, de stad, en de bergen in de verte.
Onderweg naar Kanazawa stap ik over op Nagano. Hierbij heb ik veel haast om de shinkansen (de super snelle magneet trein) te halen. En zo blijkt maar weer dat haast niks op levert, want tijdens mijn geren ben ik mijn JR pass kwijt geraakt. Gelukkig had ik wel een ticket naar kanazawa en kon ik dus uitleggen dat ik op Nagano mijn pass ben kwijt geraakt. Het is genoteerd, nu hopen op het beste.
Mijn pas is gevonden in Nagano, maar ze sturen em niet op, dus ik krijg een kopie met een handgeschreven briefje van een conducteur. Godzijdank voor het behulpzame trein personeel van Japan. NS, leer hier van.
Het hostel waar ik verblijf in kanazawa is top, gratis wifi, gratis fiets verhuur, gratis wasmachine en gratis pruimen wijn na 9. Super chill dus.
Terwijl ik een wasje draai maak ik hierbij even een lijstje van dingen die je kwijtraakt op de tweede dag:
Sok: check
Belangrijk document: check
De wil om door te gaan na het verlies van het document: check
De reden dat je op reis bent: check
Op de sok na, heb ik alles terug gevonden, misschien in de vorm van een kopie.
Met andere woorden, ik ga nog even door met reizen, ondanks een tegen valler!
Omdat je hier gratis een fiets kunt huren, heb ik dit ook gedaan. Hiermee ben ik naar keroku-en geweest. Een echte Japanse tuin uit de Edo tijd. Misschien heb je wel een beeld in je hoofd bij 'japanse tuin', wat het ook is, dit is het, veel Japanser kan het niet. De tuin is een en al zen, met stenen bruggetjes, watervallen, japanse lantaarns, kleine bid plekjes, een thee huis, etc, etc. Ik vond het zelf erg mooi en rustgevend, en voor 3 euro, ga ik niet klagen.
Vlak bij de tuin was ook een kasteel, maar omdat ik vandaag al een kasteel heb gezien, besloot ik die niet te bezichtigen.
Ik ben doorgegaan naar een tempel die interessant klonk, maar het niet was. De ninja tempel. Het was verstopt, gesloten en zwart, net als een ninja. Teleurgesteld fietste ik richting het hostel, maar kwam nog een mooie tempel tegen, als goed makertje. Het leek wel een beetje op een klooster, met graven verstopt in het groen van het bos.
In kanazawa moet je eigenlijk sushi eten, dus, dit deed ik niet. Waarom niet? Geld. Dus ik ging naar de 7/11 om daar wat te halen en heb met wat moeite een salade bij elkaar kunnen rapen. Hierbij gaf ik het meeste geld uit aan eten in de afgelopen dagen.
Na 9 uur was er gratis pruimenwijn, dus daar zei ik geen nee tegen. Samen met 2 Amerikanen, 2 Japanners, een Israëliër en een nederlander, genoten we van de wijn, die smaakte naar appelsap met een spicy randje. De Nederlander vertelde me overigens dat ik de eerste andere Nederlander ben die hij tegen komt. De Amerikanen hadden ook nog wat sake koud staan, maar ik ben er achter gekomen dat dat niet echt mijn ding is. Maar verder, kanpai!
Lichtelijk aangeschoten (maar oprecht lichtelijk, pruimenwijn zit bijna niks in, calm your tits) ga ik naar bed. Oyasoumi!
Tot later
Het eerste wat ik merk als ik wakker word, en is dat een futon toch best wel hard ligt. Het tweede is dat het veel te vroeg moet zijn. En ja hoor, het is half 7. Veel te vroeg dus, want als ik nu op sta, ben ik vanavond weer helemaal kapot. Dus probeer ik te blijven liggen tot een uur of 8. Maar tevergeefs, ik sta om 7 uur op. Eenmaal in de gemeenschappelijke ruimte vind ik drie jappaners die vragen of ik een foto van ze wil maken in de traditionele setting. Note, ik ben nog in pyjama.
Aangekleed besluit ik het stadje een beetje te verkennen, voordat het kasteel open is. Hierbij vind ik een middeleeuws stukje van de stad, met daarbij een tempel waar men de kikker goden vereerd. Ja, kikker goden. Ik heb zelf ook even gebeden aan de kikker goden dat ik een voorspoedig reis in Japan mag hebben. Bidden bij een tempel in Japan gaat er iets anders aan toe dan wij gewend zijn on de kerk: Je gooit 5 yen in een bak, rammelt aan een enorm touw, waardoor een bel klinkt, klapt 2 keer, buigt en denkt tegelijkertijd je gebed.
Rondom de tempel bevinden zich wat kleine en smalle winkeltjes, die helaas nog niet open zijn.
Onderweg naar het bijna geopende kasteel, stopt een auto naast me. Een oude man vraagt mij iets, waarop ik antwoord dat ik Nederlands ben en mijn japans erg slecht is. De man is geïnteresseerd in het feit dat ik Nederlands ben en wil meer weten. Hij stelt voor te praten terwijl hij me naar het kasteel brengt. Ondanks mijn slechte Japans, kom ik erachter dat de man zelf door Europa heeft gereisd, door Duitsland, Nederland en Engeland. Hij vraagt me over mijn reis. Het is blijkbaar lang geleden dat hij in nederland is geweest. De man zegt gedag, noemt me een mooie, maar grote vrouw, met een grote neus, dit zijn ze niet gewend in japan, en vervolgt zijn weg terwijl ik naar het kasteel ga.
Het kasteel is een van de oudste japanse kastelen dat nog staat. De legende is dat een godin elk jaar om 500kg rijst vroeg, in de ruil voor bescherming, en dat het kasteel er daarom nog staat. Je mag ook hier niet met schoenen naar binnen. Het is een prachtig zwart kasteel, midden in het water. Het kasteel lijkt van buiten 5 verdiepingen te hebben, maar heeft er in werkelijkheid 6. Dit kasteel heeft de meest steile trap die ik oot heb mogen beklimmen. De treden liggen maarliefst 40cm uitelkaar en ik moet even bijkomen als ik boven ben, hier heb je een prachtig uitzicht over de tuinen, de stad, en de bergen in de verte.
Onderweg naar Kanazawa stap ik over op Nagano. Hierbij heb ik veel haast om de shinkansen (de super snelle magneet trein) te halen. En zo blijkt maar weer dat haast niks op levert, want tijdens mijn geren ben ik mijn JR pass kwijt geraakt. Gelukkig had ik wel een ticket naar kanazawa en kon ik dus uitleggen dat ik op Nagano mijn pass ben kwijt geraakt. Het is genoteerd, nu hopen op het beste.
Mijn pas is gevonden in Nagano, maar ze sturen em niet op, dus ik krijg een kopie met een handgeschreven briefje van een conducteur. Godzijdank voor het behulpzame trein personeel van Japan. NS, leer hier van.
Het hostel waar ik verblijf in kanazawa is top, gratis wifi, gratis fiets verhuur, gratis wasmachine en gratis pruimen wijn na 9. Super chill dus.
Terwijl ik een wasje draai maak ik hierbij even een lijstje van dingen die je kwijtraakt op de tweede dag:
Sok: check
Belangrijk document: check
De wil om door te gaan na het verlies van het document: check
De reden dat je op reis bent: check
Op de sok na, heb ik alles terug gevonden, misschien in de vorm van een kopie.
Met andere woorden, ik ga nog even door met reizen, ondanks een tegen valler!
Omdat je hier gratis een fiets kunt huren, heb ik dit ook gedaan. Hiermee ben ik naar keroku-en geweest. Een echte Japanse tuin uit de Edo tijd. Misschien heb je wel een beeld in je hoofd bij 'japanse tuin', wat het ook is, dit is het, veel Japanser kan het niet. De tuin is een en al zen, met stenen bruggetjes, watervallen, japanse lantaarns, kleine bid plekjes, een thee huis, etc, etc. Ik vond het zelf erg mooi en rustgevend, en voor 3 euro, ga ik niet klagen.
Vlak bij de tuin was ook een kasteel, maar omdat ik vandaag al een kasteel heb gezien, besloot ik die niet te bezichtigen.
Ik ben doorgegaan naar een tempel die interessant klonk, maar het niet was. De ninja tempel. Het was verstopt, gesloten en zwart, net als een ninja. Teleurgesteld fietste ik richting het hostel, maar kwam nog een mooie tempel tegen, als goed makertje. Het leek wel een beetje op een klooster, met graven verstopt in het groen van het bos.
In kanazawa moet je eigenlijk sushi eten, dus, dit deed ik niet. Waarom niet? Geld. Dus ik ging naar de 7/11 om daar wat te halen en heb met wat moeite een salade bij elkaar kunnen rapen. Hierbij gaf ik het meeste geld uit aan eten in de afgelopen dagen.
Na 9 uur was er gratis pruimenwijn, dus daar zei ik geen nee tegen. Samen met 2 Amerikanen, 2 Japanners, een Israëliër en een nederlander, genoten we van de wijn, die smaakte naar appelsap met een spicy randje. De Nederlander vertelde me overigens dat ik de eerste andere Nederlander ben die hij tegen komt. De Amerikanen hadden ook nog wat sake koud staan, maar ik ben er achter gekomen dat dat niet echt mijn ding is. Maar verder, kanpai!
Lichtelijk aangeschoten (maar oprecht lichtelijk, pruimenwijn zit bijna niks in, calm your tits) ga ik naar bed. Oyasoumi!
Tot later
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
