De overwinning op Fujisan

Vanaf de skytower in tokyo is hij op een heldere dag te zien: een bijna perfect symmetrische berg met een plate top: Fuji. Deze berg is een slapende vulkaan met een hoogste top van 3779m hoog. Hij is erg populair bij berg beklimmers en de tocht naar boven is goed te doen voor beginners. En dus ga ik ook.

Even terug: in Fukuoka ontmoet ik een stel, pas getrouwd. De vrouw is Amerikaans en de man Brits en we komen er in de trein achter dat we rond dezelfde tijd bij Fuji zijn. Waarom klimmen we niet samen?
Dus dat doen we.
Na een nacht in een goedkoop capsule hotel en een dag met uitzoeken, en spullen regelen, zijn we er klaar voor. We klimmen vanaf 5th station (ca 2700m hoog) naar de top. Dit doen we alleen niet in één keer. We overnachten op 8th station en vertrekken vanaf daar om 2 uur 's ochtends naar de top om de zonsopgang te zien.

Naar het achtste station doen we het rustig aan. De geschatte tijd naar boven zonder pauzes is 6 uur, maar wij doen het met pauzes in 6 uur. Japanse tijden worden dus aangehouden. We doen rustig uit angst voor hoogte ziekte. De lucht wordt snel ijler naarmate je verder gaat, dus de beklimming wordt ook zwaarder. De tocht is 1 km omhoog, maar omdat je niet recht omhoog loopt, is de afstand zo'n 6km. Ookal zijn er stukken dat je echt omhoog klimt. Dit alles doe je op los grind of op hellingen van gestolde lava. Naja, alles is gestolde lava, maar het één is los en het ander niet.

We overnachten in een hut. Duurste overnachting van mijn reis en je slaapt lepeltje lepeltje met zo'n 100 anderen. Oordopjes zijn aan te raden. Om 1 uur staan we op, in de hoop de massa naar de top enigzins voor te zijn, want het mag dan een weekdag zijn, het is erg druk op de berg. Een lange slinger mensen met zaklampen loopt naar de top. Hiervan zullen veel het niet redden voor de zonsopgang omdat je veel op elkaar moet wachten. Maar ons lukt het. We zijn op tijd boven en het is stervens koud. Hierop was ik voorbereid, maar alsnog vallen mijn handen er bijna af.

De zonsopgang is mooi en de vulkaan wordt duidelijker. Je kan in de krater kijken er omheen lopen. Dit doen wij echter niet door de kou, en bereiken dus niet het aller hoogste punt van de vulkaan. Maar ik ben wel op de top geweest!

Naar beneden gaat sneller en makkelijker. Al zeggen mijn benen de volgende dag wat anders.

Dit was zeker een onvergetelijke ervaring! Bedankt Boris, Brianne, Vi en Louis voor het mee reizen naat de top!

Om af te sluiten nog even een oud Japans gezegde: wie Fuji beklimt is wijs, wie het twee keer doet is gek.

Xx Jade